Rebirthing - Nieuwetijdsgenezen

Geboortetrauma's zijn er in twee categorieën: emotioneel en fysiek en sommigen mensen hebben beiden.

Het hele traject van conceptie tot en met de opvang na de geboorte is een zeer complex verhaal, waarin heel veel mis kan gaan. Je zult maar worden verwekt door een verkrachting of door incest, dan begin je al met een hele verkeerde energie. Er is agressie of pure lust aan de éne kant en angst, afkeer en weerzin aan de andere kant. Gevolg: je voelt je ongewenst.

Je kunt je ook ongewenst voelen als je de carrière van moeder komt verstoren, of vader vond het wel lekker om te doen, maar wil (nog) geen consequenties dragen. Of een hele jonge moeder die er eigenlijk nog lang niet aan toe is, wordt zwanger omdat het haar "overkomt". Ook zijn er veel zieltjes die de stap van het incarneren niet alleen aandurven en daarom met z'n tweeën komen. In een vrij vroeg stadium haakt er dan vaak ééntje af en moet de ander alleen verder. Gevolg: een enorme verlatingsangst en boosheid.

En dan de zwangerschapsperiode: zijn er veel ruzies thuis en mag jij dat allemaal meebeleven? Ben je ongewenst en projecteert je moeder dat gevoel voortdurend op je? Jij zit er midden in en wordt er dag en nacht mee bestookt. Gevolg: "Was ik hier maar nooit gekomen". De geboorte zelf kan fysiek heel zwaar zijn omdat je een forse baby bent, omdat je de eerste bent en alles nog niet zo ruim is, of moeder is bang voor de pijn en blijft maar knijpen van onderen... Dit kan zelfs bijna-dood ervaringen veroorzaken, omdat het je teveel wordt en je zieltje er vandoor gaat. In de meeste gevallen ga je het fysieke voelen in meer of mindere mate afsluiten, waardoor er een perfecte basis ontstaat voor een latere burn-out.

Of je wordt na al die consternatie tijdens de geboorte niet bij je moeder op de borst of buik gelegd, terwijl je een intens verlangen hebt naar geborgenheid en veiligheid. Denk maar aan een couveuze, of een keizersnede waarbij moeder onder narcose is, of een overijverige verpleegster neemt je eerst mee. Gevolg: een enorme teleurstelling, afwijzing, bindingsangst en een gevoel van "Ik ben zeker niet goed genoeg, want anders hadden ze me toch wel opgepakt?"

Op dat moment zijn de emoties zo heftig, dat je die niet meer aan kunt. Er treedt een beschermingsmechanisme in werking: het emotionele voelen wordt uitgeschakeld en je moet op het verstand verder. Gevolg: je bent heel erg rationeel, probeert alle emoties met je verstand te verwerken (wat natuurlijk niet kan), een soort haat/liefde verhouding met je moeder, relatieproblemen (zodra ze te dicht bij komen, krijg je het benauwd en creëer je weer afstand), perfectionisme, pleasers (altijd voor een ander klaar staan, maar als je zelf hulp nodig hebt, vraag je geen hulp).

Door middel van overademen, hoofddrukken en/of voetdrukken breng ik je in een toestand waarbij je langzaam maar zeker richting je geboorte gaat. Het is eerst altijd even een strijd met je controledrang, maar op een gegeven moment begin je dat wat los te laten. Vanaf dat moment begint je lichaam voorzichtig het verhaal te "vertellen". Het begint vaak met wat spanning in de benen of in de nek, even later gaat je hoofd achterover en begint dat te zoeken om de opening en nog even later gaan je knieën vanzelf omhoog. Voor je het weet lig je in de foetushouding en begin je je geboorte weer te beleven.

Afhankelijk van hoe jij reageert houd ik het bij hoofddrukken, maar als dat niet het gewenste resultaat oplevert, neem ik je in de klem. Ik omvat je dan helemaal en doe de weeën na. Uiteraard overleggen we dit vooraf. Meestal reageer je automatisch heel snel op die weeën en pers je jezelf naar buiten. Tijdens dit proces kun je van alles tegenkomen: fysieke pijn, bijna-dood ervaringen, boos op moeder omdat ze niet meewerkt of juist tegenwerkt, angst om het leven tegemoet te treden, doodsangst, twijfels, etc.

Ik loods je daar helemaal door heen, maar dat kan meestal niet in één keer. Het kan wel in één sessie helemaal worden afgerond, maar meestal is de onbewuste angst zo groot, dat we die in een aantal sessies moeten afbouwen.

Als alle aspecten die voor jou van belang zijn bekend zijn, snap je waarom je bent zoals je bent. Dan doen we het nog een keer, maar dan zoals het had gemoeten. Ik ben dan je moeder en in principe lig je dan meteen boven op me. Ik ga je vingers tellen, geef je een naam en fluister allemaal lieve dingen in je oren. Ik geef je echt vanuit m'n hart het gevoel dat je welkom bent. Natuurlijk bespreken we dit van te voren, want niet iedereen wil zomaar op een vreemde vent liggen... Je mag dit natuurlijk ook met je eigen moeder of met een vriendin doen, als die dat kan en wil en je moet je daar natuurlijk wel heel veilig bij voelen.

Met dit nieuwe gevoel gaan we een tijdlijn doen. Hierbij ga je letterlijk stapje voor stapje door je leven en we blijven bij elk pijnmoment even stilstaan. Dan ontdek je dat die pijn eigenlijk alleen maar is veroorzaakt door de manier waarop jij die situatie hebt geïnterpreteerd. Iemand maakt bv. een nare opmerking en jij voelt je heel erg afgewezen omdat je je bij je geboorte ook afgewezen voelde. Het roept een oud gevoel op. Maar tijdens deze tijdlijk is die afwijzing er niet meer en glimlach je er om. Als er geen wond meer is, kun je wel zout strooien, maar het doet geen pijn. Zo gaan we langs al die pijnmomenten en de negatieve herinneringen vallen als dominosteentjes achter elkaar om.

Als laatste ga je je voorstellen aan moeder Aarde. We gaan voor het raam staan (de lamellen zo, dat niemand je ziet) en laat jezelf zien aan moeder Aarde. Dan laat je je horen en roept luidkeels dat jij er bent. Dan laat je de Aarde voelen dat je er bent en gaan we stampen. En dan pakken we de trommel: we roepen, stampen en slaan op de trommel.

Dit laatste stuk is soms zo'n krachtige transformatie, dat mensen beginnen te trillen, in elkaar zakken en wel 20 minuten op de matras liggen na te trillen en te schudden. Mooier kun je het eigenlijk niet krijgen. Daarna hoeft alleen je ego nog maar te wennen aan de nieuwe ik. Dat duurt even, want de verwachtingspatronen moeten langzaamaan afgebouwd worden. Maar dat gaat helemaal vanzelf: daar hoef je verder niets voor te doen...